Recenzja książki: Granice zła – Rebecca Griffiths
Granice zła wydają się być przyzwoitym kryminałem. Prawie do samego końca, w którym autorka funduje nam niespodziankę godną najlepszych mistrzów gatunku.
Sarah D’Villez ucieka. Kilkanaście lat wcześniej była przez 11 dni zakładniczką szaleńca, który niedługo ma wyjść na zwolnienie warunkowe. Sarah wie, że wkrótce może znowu stać się ulubienicą mediów, dlatego postanawia uprzedzić wydarzenia. Po śmierci ojca zmienia wygląd, nazwisko i ucieka do ukochanych miejsc z dzieciństwa w Walii, nie zdradzając swojego adresu nawet marce. Powoli odnajduje swój spokój, w nowym środowisku, z nowymi znajomymi. Wkrótce orientuje się jednak, że ktoś ją obserwuje i ktoś wie o jej życiu zdecydowanie za dużo.
Kto jest ofiarą, kto prześladowcą? Kto owieczką, kto wilkiem? Kto jest naprawdę niewinny, a kto powinien odejść w zapomnienie? W Granicach zła nie odnajdziecie tych odpowiedzi, aż do samego końca. Griffiths zręcznie lawiruje pomiędzy wątkami, pozostawia swoim czytelnikom dużo niedopowiedzeń. Jej książka to labirynt, ścieżka bez oczywistych drogowskazów, pełna niedopowiedzeń i pytań. Griffiths zręcznie pozbawia nas odpowiedzi, nie pozwala spekulować, prowadzi ścieżką wytyczoną przez siebie, wprost do wybuchowego finału godnego (całkiem bez przesady) książek wielkiej Agathy Christie. Dzieje się bez przerwy, nawet w najbardziej statycznych scenach, miejscami zupełnie pozbawionymi akcji. To książka dreszczowiec, książka kryminał, książka społeczna, wszystko w najlepszym sensie tego słowa. Granice zła wracają do ram klasycznego czarnego kryminału, którego naprawdę brakowało na rynku od dawna. Po dojściu do końca z pewnością zakrzykniecie „ale jak to?”. A potem długo nie będziecie mogli wyjść ze zdumienia, a następną książkę autorki kupicie w ciemno.
Marta Czabała
Tytuł: Granice zła
Autor: Rebecca Griffiths
Wydawnictwo: Prószyński