Dlaczego warto jeść paprykę
Papryka zmniejsza apetyt, przyspiesza spalanie tłuszczu. Odmładza, poprawia nastrój. Od koloru zależą jej właściwości, dlatego sama zdecyduj, którą chcesz jeść, aby uzyskać pożądany efekt. Najlepiej jest oczywiście łączyć wszystkie kolory ze sobą w barwnym i efektownym daniu.
Papryka została przywieziona do Europy przez Kolumba z Indii Zachodnich. Do jej szerokiego rozpropagowania przyczynili się Węgrzy, używający papryki od 1526 roku. Dla nich papryka stała się narodowym warzywem i przyprawą. Znanych jest około 200 odmian o różnym kształcie, rozmiarach i barwie. Uprawiane obecnie odmiany papryk, można podzielić na 5 gatunków: anuum, boccatum, chinese, frutescens, pubescens. Papryka jawi nam się rozmaitością form: może być kulista, nieforemna, wydłużona, stożkowata, trapezowata.
Papryki wszystkich barw zawierają komplet witamin z grupy B i dużo związków mineralnych: wapnia, potasu, żelaza, magnezu, manganu i miedzi. Są też bogate w błonnik.
Papryka czerwona – bogactwo beta-karotenu (w 70% zaspakaja dzienne zapotrzebowanie na tę prowitaminę). To cenne źródło wit. C, która wzmacnia naszą odporność, a także pomaga w walce ze zmarszczkami. Dodatkowo papryka czerwona zawiera rutynę – idealną dla osób o kruchych naczynkach krwionośnych, które wzmacnia. Podczas spożywania potraw z papryki (szczególnie ostrej) uwalniają się kwasy tłuszczowe, zwiększa się poziom adrenaliny, przyspiesza metabolizm, dzięki czemu spala się tłuszcz, a nasila się synteza białka. Zawarty w papryce likopen wychwytuje wolne rodniki.
Papryka zielona – jest niskokaloryczna, idealna dla osób dbających o figurę. Zawiera spore ilości kwasu foliowego (jeden strąk to 1/4 dziennego zapotrzebowania na tę witaminę), polecana przyszłym mamom. Jest także bogactwem witamy młodości – witaminy E.
Papryka żółta, pomarańczowa – źródło luteiny i zeaksantyny, które potrafią unieszkodliwić wolne rodniki w siatkówce oka, a nam zapewnić dobry wzrok oraz flawonoidy, którym przypisuje się działanie rozrzedzające krew, co może chronić przed zaburzeniami krążenia, przed zawałem serca albo wylewem krwi do mózgu. W skórce owocu występują znaczne ilości soli potasu, sodu, wapnia, żelaza i glinu, a ponadto związki zawierające fosfor, siarkę, chlor i krzem. Zatem warzywo to wpływa pozytywnie na nasze ogólne samopoczucie, kondycję układu nerwowego, a nawet kości i mięśni.
Mówiąc o owocach papryki, nie sposób nie wspomnieć o kapsaicynie, która nadaje im ostrość. Papryki łagodne w smaku mają jej znikome ilości, a te najostrzejsze – nawet 35 tys. jednostek. Warto wiedzieć, że kapsaicyna obecna jest głównie w pestkach oraz białych błonkach papryki. Kapsyicyna stosowana wewnętrznie poprawia krążenie krwi i zapobiega powstawaniu zakrzepów, a tym samym zawałom serca i udarom mózgu. Ostrą paprykę cechują właściwości rozgrzewające, przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz antybakteryjne.
Papryka jest jedynym warzywem, które w trakcie gotowania, pieczenia oraz suszenia nie traci całej cennej witaminy C. W kuchni paprykę stosuje się na całym świecie. Najwięcej zużywają jej w swoich potrawach Węgrzy, Meksykanie i Hiszpanie. Doskonała jest do spożycia w postaci świeżej lub konserwowanej, natomiast w postaci suszonej i zmielonej (papryka w proszku) używana jest jako przyprawa lub dodatek do potraw. Papryka bez skórki jest doskonała na zupy lub sosy.
Tekst Marta Dudzińska